Ενα πρωινο στο λιμανι

Ήταν τα ίδια πλοία που περιμένανε να ξεκινήσουνε,
τα ίδια πλοία που έδεναν στις αποβάθρες μα η ατμόσφαιρα
δεν είχε αυτή τη χαρωπή αγωνία του καλοκαιριού.
Δεν υπήρχε διάχυτη αυτή η παρόρμηση της φυγής
και της χαλαρότητας.
Οι ταξιδιώτες είχαν μια περίεργη βλοσυρότητα.
Είτε έφταναν είτε εφευγαν....Κι όμως το λιμάνι ήταν τόσο φορτισμένο από σιωπές,
από λέξεις που δεν ειπώθηκαν, από ένα αχ...
αναστεναγμού που έβγαινε από τα πιο βαθιά κομμάτια
της ψυχής...